4 Ντουμπάι Ένα πανέμορφο μέρος για τους λάτρεις της πολυτέλειας!!!

ΝTOYMΠAΪ

Το Ντουμπάι (αραβ.: دبيّ‎‎) είναι ένα από τα επτά εμιράτα και θεωρείται η μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, διοικητικό κέντρο του εμιράτου Ντουμπάι με πληθυσμό 1.469.330 κατοίκων.
Βρίσκεται στα παράλια του Περσικού κόλπου, βορειοανατολικά από το Άμπου Ντάμπι, δίπλα στη Σάρζα. Το εμιράτο της Σάρζα που γειτονεύει με το Ντουμπάι θεωρείται περισσότερο αυστηρό όσον αφορά στην τήρηση των μουσουλμανικών κανόνων (πχ. ενδυμασία, αλκοόλ, κλπ.).

Το Ντουμπάι δεν ενδείκνυται για τους φυσιολάτρες αλλά είναι ο ιδανικός προορισμός για όσους λατρεύουν την πολυτέλεια. Όλα τα φυτά και δέντρα που θα συναντήσει κανείς εδώ, είναι εισαγόμενα, ενώ έχουν κατασκευάσει μικρά ποταμάκια που δίνουν άλλη νότα στην πόλη. Μεγάλα εμπορικά κέντρα, πολυτελή ξενοδοχεία και προσεγμένα σαλόνια ομορφιάς (beauty saloons) είναι οι προορισμοί πολλών ευρωπαίων, αμερικανών αλλά και ντόπιων κατοίκων. Είναι μια από τις πιο σύγχρονες πόλεις, αποτελούμενη από τεχνητές νησίδες, ενώ διαθέτει και τον πιο υψηλό ουρανοξύστη του πλανήτη.
Το Ντουμπάι είναι το μεγαλύτερο εμπορικό, οικονομικό και τουριστικό κέντρο της χώρας. Η πόλη έχει δύο λιμάνια, από το Σεπτέμβριο του 2009 μετρό και μεγάλο διεθνή αερολιμένα (Dubai International Airport). Μία από τις καλύτερες αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο, η Emirates Airlines, εδρεύει στο Ντουμπάι.

Κατά τη δεκαετία του 1820 γίνεται η πρώτη αναφορά στη σημερινή περιοχή του Ντουμπάι με την ονομασία Αλ Ουάλς από Βρετανούς ιστορικούς. Οι τοπικές αναφορές είναι ανύπαρκτες καθώς οι παραδόσεις στην περιοχή βασίζονταν κυρίως στην προφορική μεταφορά από γενιά σε γενιά, οπότε αναμιγνύονται με τους μύθους και τα έθιμα. Η γλωσσολογική προέλευση της λέξης "Ντουμπάι" είναι επίσης ένα διφορούμενο θέμα, καθώς κατά ορισμένους προέρχεται από τα Περσικά, ενώ άλλοι την αποδίδουν στην Αραβική γλώσσα. Σύμφωνα με τον ερευνητή της ιστορίας και πολιτισμού των ΗΑΕ, Φεντέλ Χαντάλ, η ονομασία προέρχεται από τη λέξη "Ντάμπα", παράγωγη της λέξης "Γιαντούμπ", που σημαίνει "έρπω". Η αναφορά ίσως να γίνεται στη ροή του χειμάρρου στο Ντουμπάι. Αντίστοιχα, ο ποιητής και λόγιος Αχμέτ Μοχάμετ Ομπάιντ αναφέρει ως προέλευση την ίδια λέξη, αλλά με τη σημασία της "ακρίδας", ίσως είδος σε πληθώρα στην περιοχή.

Η προισλαμική ιστορία στη νοτιοανατολική Αραβική χερσόνησο είναι σχεδόν άγνωστη, με εξαίρεση την ύπαρξη ορισμένων αρχαίων οικισμών, ως εμπορικών κέντρων ανάμεσα στους πολιτισμούς της δύσης και της ανατολής. Τα υπολείματα ενός αρχαίου βάλτου που χρονολογείται στα 7,000 χρόνια ανακαλύφθηκαν κατά την κατασκευή του δικτύου αποχέτευσης στη σύγχρονη πόλη του Ντουμπάι. Η περιοχή είχε καλυφθεί με άμμο περίπου 5,000 χρόνια πριν με την υποχώρηση της ακτογραμμής προς την ενδοχώρα, αποτελώντας μέρος της σύγχρονης ακτογραμμής της πόλης.
Πριν την καθιέρωση του Ισλάμ, οι κάτοικοι της περιοχής λάτρευαν τη θεότητα Μπαζίρ (ή Μπαζάρ). Η Βυζαντινή αυτοκρατορία και το Περσικό κράτος των Σασανιδών αποτελούσαν τις μεγάλες δυνάμεις εκείνης της περιόδου, ενώ η ευρύτερη περιοχή ήταν κάτω από τον έλεγχο των δεύτερων. Μετά την επέκταση του ισλάμ στην περιοχή, ο χαλίφης Ουμαγιάντ του ανατολικού μουσουλμανικού κόσμου κατέλαβε τη νοτιοανατολική Αραβία και έδιωξε του Σασανίδες Πέρσες. Εκσκαφές από το μουσείο του Ντουμπάι στην περιοχή Αλ-Τζουμέιρα έχουν αποκαλύψει αρκετές μαρτυρίες και ευρήματα της εποχής του Ουμαγιάντ.
Η πλέον πρώιμη αναφορά του Ντουμπάι γίνεται το 1095 στο βιβλίο του Άραβα γεωγράφου Αμπού Αμπντουλάχ αλ-Μπακρί από την Ανδαλουσία. Επίσης, ο ενετός έμπορος μαργαριταριών Γκασπέρο Μπάλμπι επισκέφτηκε την περιοχή το 1580 και αναφέρει το Ντουμπάι ως σημείο αλιείας μαργαριταριών. Εγγραφές του οικισμού υπάρχουν όμως μόνο μετά το 1799.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο κλάδος Αλ Αμπού Φαλάσα της φυλής Μπάνι Γιας ίδρυσε το Ντουμπάι, το οποίο και παρέμεινε εξαρτημένο από το γειτονικό Αμπού Ντάμπι μέχρι το 1833. Στις 8 Ιανουαρίου του 1820, ο σείχης του Ντουμπάι και άλλοι εμίρηδες της περιοχής υπέγραψαν τη "Γενική Θαλάσσια Ειρηνευτική Συμφωνία" με τη Βρετανική κυβέρνηση, ενώ το 1833 η δυναστεία των Αλ Μακτούμ, απόγονοι του οίκου Φαλάσα, αποχώρησαν από το Αμπού Ντάμπι και κατέλαβαν το Ντουμπάι χωρίς αντίσταση.

Το Ντουμπάι βρέθηκε κάτω από Βρετανική προστασία με την "Αποκλειστική Συμφωνία" του 1892, με την οποία η Βρετανία εγγυήθηκε την προστασία του Ντουμπάι από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τον αιώνα αυτό, δύο σημαντικές καταστροφές καταγράφονται στην πόλη, με πρώτη την επιδημία ιλαράς του 1841 που προκάλεσε τη μετανάστευση του πληθυσμού ανατολικά στην περιοχή Ντέιρα, και τη δεύτερη το 1894, με την σχεδόν ολική καταστροφή της Ντέιρα από φωτιά. Παρόλαυτά, η γεωγραφική θέση της πόλης συνέχισε να αποτελεί πόλο έλξης για εμπόρους από όλη την περιοχή, ενώ ο εμίρης του Ντουμπάι συνέβαλε σε αυτό με τη χαμηλή εμπορική φορολογία, προσελκύοντας εμπόρους από τη Σαριά και το Μπαντάρ Λενγκέχ, μεγάλα εμπορικά κέντρα εκείνης της περιόδου.
Η γεωγραφική γειτνίαση του Ντουμπάι με το Ιράν συνέβαλε στη σημασία της θέσης του και την εξέλιξή του σε σημαντικό εμπορικό λιμάνι για ξένους εμπόρους, αρκετοί από τους οποίους εγκαταστάθηκαν στην πόλη. Γνωστό για τις εξαγωγές μαργαριταριών, το Ντουμπάι παρέμεινε σημαντικό κέντρο αλιείας μέχρι και τη δεκαετία του 1930, όταν το εμπόριο κατέπεσε λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της ακόλουθης μεγάλης οικονομικής ύφεσης. Εκείνη την περίοδο αρκετοί κάτοικοι μετανάστευσαν σε άλλες περιοχές του Περσικού κόλπου.
Από την ίδρυσή του, το Ντουμπάι βρίσκοταν σε συνεχή διένεξη με το γειτονικό Αμπού Ντάμπι. Το 1947 μία μεθοριακή διαμάχη μεταξύ τους στο βόρειο τμήμα των συνόρων τους κλιμακώθηκε σε ένοπλη σύρραξη. Η επέμβαση των Βρετανών και η δημιουργία μίας ζώνης τελικά οδήγησε στην παύση των εχθροπραξιών. Οι συνοριακές διαφορές ανάμεσα στα εμιράτα συνεχίστηκαν και μετά την ίδρυση των ΗΑΕ, ενώ μόνο το 1979 επιτεύχθηκε ένας επίσημος συμβιβασμός που οριοθέτησε και το τέλος των αψιμαχιών.
Τη δεκαετία του 1950, το Ντουμπάι γνώρισε την εξάπλωση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεφώνου και την κατασκευή ενός αεροδρομίου, όταν οι Βρετανοί μετέφεραν εκεί την έδρα της περιφερειακής διοίκησης από τη γειτονική Σαριά. Το 1966 η πόλη ενώθηκε νομισματικά με το ανεξάρτητο Κατάρ, με το νόμισμα Ριγιάλ, μετά την υποτίμηση της ρουπιάς του Περσικού κόλπου. Τον ίδιο χρόνο ανακαλύφθηκε πετρέλαιο και η πόλη χορήγησε άδειες παραχώρησης σε διεθνείς εταιρίες, με μαζική εισρροή ξένων εργατών, κυρίως από την Ινδία και το Πακιστάν. Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε κατά 300% από το 1968 ως το 1975.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1971, το Ντουμπάι μαζί με το Αμπού Ντάμπι και πέντε ακόμα εμιράτα, ίδρυσαν τα ΗΑΕ, με την αποχώρηση των Βρετανών από την περιοχή. Το 1973 έγινε και η νομισματική ένωση με το Ντίρχαμ των ΗΑΕ, ενώ όλη τη δεκαετία η ανάπτυξη συνεχίστηκε με τα έσοδα από το πετρέλαιο και το εμπόριο. Επίσης, η πόλη δέχθηκε και ένα κύμα προσφύγων από τον Λίβανο. Το λιμάνι Τζεμπέλ Αλί κατασκευάστηκε το 1979 και η ζώνη ελεύθερου εμπορίου Γιαφζά ιδρύθηκε το 1985 δίνοντας σε ξένες εταιρείες απεριόριστα κεφάλαια εξαγωγών και εργατικού δυναμικού.
 Αξιοθέατα

• Μπουρτζ αλ-Αράμπ, το πολυτελέστερο ξενοδοχείο του κόσμου. Είναι το μοναδικό ξενοδοχείο 7 αστέρων.
• Μπουρτζ Χαλίφα, το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο, με ύψος 828 μέτρα. Τα εγκαίνια του πραγματοποιήθηκαν στις 4 Ιανουαρίου 2010.
• D1 Tower

Πηγή: http://el.wikipedia.org

http://www.dm.gov.ae/

Όνειρο μου να πάω κάποτε!!!!