Τρίτη 2 Απριλίου 2013

7 Το πρώτο κείμενο του Σάββα Τριανταφυλλίδη στο ιστολόγιο Cretablog.gr


«Μια φορά και έναν καιρό…» ή αλλιώς "έτσι γεννήθηκε το παραμύθι του χρέους"

Του Σάββα  Τριανταφυλλίδη

Μια φορά και έναν καιρό πριν κάμποσα χρόνια, υπήρχε ένα μικρό ήσυχο χωριό το οποίο αποτελούνταν από πάρα πολύ λίγους κατοίκους. Κάθε κάτοικος ήταν ειδικευμένος και σε μια ειδικότητα και παρήγαγε και από ένα αγαθό. Έτσι λοιπόν υπήρχαν όλα τα απαραίτητα αγαθά ώστε να μπορούν οι κάτοικοι του χωριού να ζουν άνετα. Η αγορά ενός προϊόντος γινότανε με την ανταλλαγή κάποιου άλλου μιας και δεν υπήρχαν χρήματα. Έτσι για να πάρεις ένα κιλό ψωμί, θα έπρεπε να δώσεις δυο-τρία αυγά. Έτσι γινόντουσαν τότε οι συναλλαγές ανάμεσα στους κατοίκους του χωριού. Ακόμα και για αυτούς που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους, πάντα υπήρχε και το αντίστοιχο αντάλλαγμα σε αγαθά. Όλα έδειχναν να κυλάνε ήρεμα και να υπάρχει μια αρμονία.

Κάποια στιγμή ο έξυπνος χρυσοχόος μάζεψε τους κατοίκους του χωριού στην πλατεία γιατί ήθελε να τους ανακοινώσει κάτι πολύ σημαντικό. Η συνάντηση έγινε παρουσία του Δημάρχου του χωριού. Ο χρυσοχόος εξήγησε στον κόσμο που είχε μαζευτεί, πως είχε σκεφτεί μια ιδέα η οποία θα βοήθαγε πολύ στην σωστή λειτουργία του εμπορίου. Τους πρότεινε λοιπόν να κυκλοφορήσει ένα νόμισμα με το οποίο ο κάθε πολίτης του χωριού θα μπορούσε πλέον να αγοράζει ότι ήθελε, χωρίς να χρειάζεται να ανταλλάσει τα προϊόντα του. Από την επόμενη ημέρα θα μπορούσαν όλα τα προϊόντα ανάλογα με την παραγωγή και την ζήτηση να τιμολογηθούν και η αγορά τους πλέον να γίνετε με νομίσματα.

Η ιδέα του χρυσοχόου στην αρχή φάνηκε πολύ καλή αν και γέμισε με πολλές απορίες τους κατοίκους, αλλά σε κάθε ερώτηση, πάντα υπήρχε μια έτοιμη απάντηση! Θα έφτιαχνε νομίσματα από τον χρυσό που είχε στις αποθήκες του και πάνω σε αυτά θα έβαζε μια σφραγίδα γνησιότητας. Ο κάθε κάτοικος θα μπορούσε να πάρει όσα νομίσματα ήθελε από τον χρυσοχόο αρκεί στο τέλος της χρονιάς να του επέστρεφε το αρχικό ποσό, συν κάποιο μικρό τόκο για τον κόπο και την παροχή υπηρεσιών του χρυσοχόου. Η συμφωνία ήταν για κάθε εκατόν νομίσματα, να υπάρχει ένας τόκος των πέντε νομισμάτων. Αν λοιπόν κάποιος κάτοικος δανειζόταν διακόσια νομίσματα, στο τέλος της χρονιάς, θα έπρεπε να επιστρέψει πίσω στον χρυσοχόο διακόσια δέκα.  Έτσι γεννήθηκε το ΧΡΕΟΣ! Ένα χρέος που δεν θα μπορούσαν ποτέ οι κάτοικοι του χωριού να ξοφλήσουν  μιας και ο τόκος που θα έπρεπε να επιστρέψουν πίσω στον χρυσοχόο, δεν υπήρχε σε νομίσματα. Ήταν απλά αέρας!

Οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν να στεναχωριούνται όταν είδαν πως δεν μπορούσαν να επιστρέψουν πίσω τα νομίσματα που είχαν δανειστεί από τον χρυσοχόο. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να δανειστούν ξανά νομίσματα για να πληρώσουν τους τόκους, αλλά όσο θα δανείζονταν, τόσο θα αυξάνονταν το χρέος τους. Έτσι όλο το χωριό έπεσε σε βαριά κατάθλιψη! Μετά από κάποιους μήνες μην μπορώντας να επιστρέψουν πίσω τα χρήματα μαζί με τον τόκο που είχαν δανειστεί, ο χρυσοχόος σαν αντάλλαγμα απαίτησε τις περιουσίες των κατοίκων. Έτσι λοιπόν όποιος χρωστούσε νομίσματα, θα έπρεπε να δώσει σαν αντάλλαγμα στον χρυσοχόο κάποιο οικόπεδο ή ακόμη και το σπίτι του!

Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία πριν εκατοντάδες χρόνια και κάπως έτσι συνεχίζεται ακόμη και στις μέρες μας!

Ένα παραμύθι δίχως τέλος!

Πηγή: http://www.cretablog.gr/2013/04/blog-post_1977.html#.UVrx4Rt_UsU.facebook